Mekong Delta

Mekong Delta.

Het laatste stukje van onze reis, de Mekong Delta. We hebben natuurlijk niet alles gezien in Vietnam, maar wel veel. Dus pakken we nog een keer de tas en de rugzakken in om op pad te gaan. De rest van onze spullen laten we in het hotel. En weer vroeg uit bed, want om acht uur worden we weer opgehaald.
En weer klopt het precies, als we in de lobby van het hotel, komen,staat onze gids al te wachten. We boffen weer, want we hebben weer een privé chauffeur en privé gids.
Saigon is een grote stad, dus we doen er wel een uur over om de stad uit te rijden. Maar dan zijn we ook meteen op het platteland. En zodra we de Mekong Delta inrijden, worden de huizen groter, en de omgeving groener. Dit is de meest vruchtbare streek van Vietnam. De rijstboeren oogsten drie keer per jaar ongeveer 7000 kg rijst per hectare. Terwijl de boeren in Sapa slechts een keer per jaar oogsten, en vaak met een mindere opbrengst. Geen wonder dat hier kasten van huizen gebouwd worden.
Over de nieuwe snelweg schieten we goed op. Opvallend is wel dat de Vietnamezen het niet zo heel nauw nemen met de verkeersregels, maar zich wel heel erg aan de maximum snelheid houden. De bekeuringen hiervoor zullen wel duur zijn.
Na ruim twee uur zet de chauffeur ons of aan de kade van de Mekong, een brede snelstromende bruine rivier. We stappen in een bootje en bezoeken de drijvende markt. We hadden verwacht dat het een markt was waar iedereen kon kopen, maar het blijkt een markt te zijn waar telers van groente en fruit, hun spullen naar toe brengen en waar winkeliers kopen. Het zijn dus meestal grote houten boten. Aan een bamboestok op het dek kun je zien wat ze te koop hebben. We zien dus boten vol met watermeloenen, dragon fruit enz.
Als we de markt goed gezien hebben, varen we verder naar de Mekong Lodge, waar we vannacht slapen.
We weten niet goed wat we moeten verwachten, maar we worden echt verrast. Het is een verzameling kleine huisjes met een rieten dak, middenin een bananenplantage aan de oever van de rivier. Het ziet er weer schitterend uit.
Zodra we ingecheckt zijn, gaan we met de fiets op pad, samen met onze gids. We volgen een smal betonnen pad langs een van de armen van de Mekong. We zien allerlei fruitbomen. Na een km of zes nemen we een pontje naar een eiland. Dat eiland fietsen we helemaal rond. We stoppen om foto's te nemen en na een tijdje bij een cafeetje, waar traditionele muziek wordt gemaakt. We eten er ook allerlei soorten fruit uit de boomgaarden van het eiland.
Daarna vervolgen we onze route richting Mekong Lodge. We moeten nog twee keer met een pontje over voordat we er zijn.
De rest van de middag zijn we vrij. Het is heel warm, dus gaan we naar het zwembad. Daar blijven we totdat het een beetje gaat regenen. Het valt mee, het regent niet meer dan een paar druppels.
Om half zeven hebben we kookles en daarna eten we wat we hebben klaargemaakt. In de praktijk valt dat wel mee. Wij mogen de kok een beetje helpen en vooral veel kijken hoe hij kookt. Daarna wordt het opgediend. En het smaakt geweldig, veel groente en vis.
Iedereen krijgt het recept in mee, voor ons is er een in het Nederlands. Kunnen we het thuis ook proberen.
Als we na het eten in het huisje komen, zijn alle huisjes, waar gasten slapen, verlicht en is er een klamboe opgehangen. We slapen dus weer onder de klamboe. Dat zal wel nodig zijn, want de temperatuur en de luchtvochtigheid is hoog, dus zijn er ook muggen.
Het huisje is van steen, maar van binnen is alles van bamboe. De stoelen, tafel, kast bed, zelfs het bad is van bamboe en heeft de vorm van een mekongboot. Naast het huisje, tussen de bananenbomen, zien we twee omheiningen van palmbladeren. Dat maakt nieuwsgierig en als ik ga kijken, zie ik dat het twee grafzerken zijn. Vietnamezen mogen zelf kiezen waar ze worden begraven. En omdat voorouderverering bij boeddhisme hoort, worden veel mensen in hun tuin of vlak bij hun huis begraven. De dood is voor mensen die in reïncarnatie geloven, een volgende stap in het leven.
Gelukkig hebben de huisjes airco, want 's nachts koelt het niet af. Het blijft benauwd en broeierig. Maar omdat we de temperatuur en de luchtvochtigheid omlaag kunnen brengen, kunnen we toch goed slapen.
Na het ontbijt, zit de gids alweer te wachten, om met ons een rondje te fietsen. We rijden eerst langs de rivier door een aantal dorpjes. Onderweg maken we foto's.
Als we voorbij een schooltje komen, stoppen we even en kijken binnen. Het is een kleuterschooltje. Er zijn drie kleine lokalen. We kijken eerst in het lokaal van de jongste kleuters. Er is één juf voor zeker veertig kleutertjes. Het speelmateriaal staat tegen de wanden en in het midden van de klas wordt gespeeld. Er wordt druk gespeeld in groepjes, in tweetallen of alleen.
Op een gegeven moment zegt de juf iets en begint zelf met opruimen. En alle kleuters stoppen met spelen en gaan ook helpen opruimen. In het lokaaltje ernaast zitten al wat oudere kinderen, de juf zorgt er eerst voor dat ze in nette rijen op de grond zitten. Daarna zegt ze iets voor en de kinderen zeggen haar na. Vietnamees is een klanktaal en een bepaald woord kan wel zes verschillende betekenissen hebben afhankelijk van kleine klankverschillen. Alle lettergrepen worden ook los van elkaar geschreven. In het laatste lokaal, dat lijkt op een groep drie lokaal, staan banken, maar die leerlingen zijn al naar huis. Vanaf de lagere school dragen kinderen een uniform. Op de lagere school een blauwe broek of rok, met een witte blouse en een rood sjaaltje. Op het middelbaar onderwijs traditionele Vietnamese kleding voor de meisjes en ook weer een blauw-wit uniform voor de jongens. Op de universiteit mag je het zelf weten. De leerkrachten hebben geen uniform.
Als we weer een tijdje gefietst hebben, bezoeken we een bedrijfje dat rijstpapier maakt, maar ook rijst poft, rijstwijn maakt en cocossnoepjes. We kijken een beetje rond en drinken een kopje thee. Van de rijstkorrel wordt niets weggegooid. De korrel kan voor veel dingen worden gebruikt en het kaf brandt goed en wordt gebruikt om te stoken. B.v. Bij het stoken van de rijstwijn, het maken van rijstpapier. Zelfs de as wordt gebruikt als mest op het land. Eigenlijk gebruiken Vietnamezen van voedsel alles; van dieren eten ze bijna alles op en van groente of fruit gooien ze ook niets weg. Het enige wat ze wel weggooien is plastic en dat zwerft er veel rond.
We moeten nog een paar keer met een pontje over en komen dan op een lokale markt, waar weer van alles te koop is. Fruit, groente en huishoudelijke artikelen hebben we nu al vaak genoeg gezien, dus kijken we bij de dieren. Er zijn slagers die vlees verkopen, dat al een waarschijnlijk al een tijdje dood is. Van een varken ligt werkelijk alles op de grond of op een tafel, zelfs de huid. Maar er liggen ook kippen, ganzen en als we denken dat we het ergste gehad hebben, komen we bij de vis. Het stinkt enorm onder al die zeilen en zonneschermen. De meeste vis zwemt nog een beetje rond in grote bakken. Opeens zien we ook bakken met kikkers. Ik vraag aan de gids of ze alleen de pootjes eten, maar die kijkt heel verbaasd en legt uit dat de kikker ook helemaal opgegeten wordt. Hij vertelt dat op het platteland in arme streken, de mensen alles eten. Dus katten, honden, kippen , varkens, eenden, ganzen, maar ook ratten. Alles wordt gegeten, behalve de waterbuffel, want die is belangrijk om op het land te werken en karren te trekken.
Als we eenmaal weer onder het dek van zeilen en parasols uit zijn, loopt het zweet in straaltjes van onze armen.
Door de wind op de fiets drogen we weer een beetje op en als we weer bijna bij het hotel zijn, bezoeken we nog een traditioneel houten Vietnamees huis. We kijken wat rond en drinken een colaatje. Als we met gids praten over Vietnam, vertelt hij dat het land van de staat is. Als je ergens wil wonen en er een huis op wil bouwen, moet je een verbintenis aangaan voor 50 jaar. Daarna kun je het opzeggen of verlengen. Hetzelfde geldt voor landbouwgrond, alleen de termijn is dan 20 jaar. Na die periode kun je kosteloos verlengen.
Een stad wordt bestuurt door een "peoples comittee", een soort gemeenteraad, waarvoor gestemd moet worden. Maar zegt de gids wij stemmen voor niets, want er is maar één partij. Ik vertel hem dat in Nederland de politiek wel heel erg versplintert is, waarop hij antwoord: " maar jullie hebben in ieder geval een kans om te kiezen."
Volgens hem kun je alleen maar kiezen uit een soort bestuurlijke elite. ( eigenlijk net als bij ons). Alleen is er geen keus in politieke stromingen.
Terug bij het hotel, pakken we de spullen weer in checken uit. Terwijl het de hele ochtend prachtig weer is geweest, nemen we met een knetterend onweer afscheid van de Mekong Delta en rijden in een tropische regenbui terug naar Saigon.
Om een uur of drie worden we weer bij ons hotel afgezet en checken opnieuw in voor de laatste twee dagen. Omdat we al eerder in het hotel hebben geslapen krijgen we een gratis upgrade en
mogen we nog twee nachten slapen in een "Royal Suite", wat wil zeggen dat de kamer gewoon twee keer zo groot is.
Als we onszelf geïnstalleerd hebben, nemen we voor €1,50 een taxi naar het centrum , om nog wat souveniertjes te kopen en om ergens te gaan eten.